Ακόμη και από την εκπαραθύρωση του Βουλγαράκη, ακόμη και από όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών που βουλιάζουν τη ΝΔ, το στοιχείο που έχει ιδιαίτερα ξεχωριστή σημασία για την πολιτική γραμμή της Αριστεράς, δεν είναι τόσο τα ανεβασμένα ποσοστά των δυο κοινοβουλευτικών κομμάτων της -με τάση κοντά και πάνω από το 20%- όσο μια νέα «εξωκοινοβουλευτική» τάση: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θ. Σκαμνάκη – «Τελευταία λέξη»
Μαζεύουν σιγά-σιγά τα τραπεζοκαθίοματα, οι ομπρέλες αποσύρονται σταδιακά, και κάποια μπόρα στα ψηλότερα δεν είναι πλέον δροσιά αλλά προανάκρουσμα των επόμενων μικρών ημερών. Αποσύρονται οι φωνές από τις αμμουδιές, μένουν μονάχα έρμαια κάτι σπασμένες πλαστικές καρέκλες, σακούλες νάιλον, κάποιες ψάθες που ολοκλήρωσαν την αποστολή τους. Στους λίγο πριν πολυσύχναστους δρόμους των μικρών πόλεων έχουν αρθεί οι απαγορεύσεις της κυκλοφορίας και τα μαγαζιά με τα γλυκά του κουταλιού, τα μέλια και τα αναμνηστικά έχουν βγάλει έξω στο δρόμο καρέκλες, καιρός να μιλήσουν μεταξύ τους πλέον οι γείτονες, οι ξένοι που απέμειναν στη βόλτα είναι όλο και πιο λίγοι.
Έτσι αποσύρεται ο καιρός, μετατρέπεται σε ένα ακόμη παρελθόν, ένα τέλος. Το ίδιο και το φως. Γίνεται λιγότερο, αλλάζει χρώματα και αποχωρεί νωρίτερα.
Πόσο αλλιώς ήταν τρεις μήνες, τέσσερις πριν! Η ίδια ερημιά στις εξοχές, οι παραλίες με λιγοστούς πιστούς, τα μαγαζιά ακόμα κλειστά και οι καρέκλες στους δρόμους έξω, σε δρόμους με ελάχιστους ξένους. Αλλά τότε όλα ήταν μπροστά. Ακόμα κι οι βροχές μύριζαν αλλιώς. Δεν σε τρομοκρατούσαν.
Κάπως έτσι γίνεται πάντα με όλες τις πορείες. Κι αν πούμε, όπως λέμε πάντα, πως αυτός είναι ο αέναος κύκλος της ζωής, κι αν εξαντλήσουμε όλες τις δόσεις αισιοδοξίας που διαθέτουμε στις εφεδρείες της σκέψης μας, και πάλι δεν θα γλιτώσουμε από τη λύπη των απωλειών. Γιατί το καλοκαίρι υποσχέθηκε μια αθανασία. Και τώρα δείχνει ανίκανο να υπερασπίσει τις υποσχέσεις του. Κι εμείς τότε δεν είχαμε μυαλό παρά για τρεχούμενα νερά, γαλάζιες και πράσινες ημέρες και αναστολή χρεών πάσης φύσεως. Εύπιστοι σε κάθε προσδοκία που μας παρείχε.
Πάντα όμως έρχεται η εποχή των λογαριασμών. Οι γιορτές λαμβάνουν τέλος, ό,τι θεωρήθηκε αθάνατο κι απαραβίαστο αποδεικνύεται θνητό και ευάλωτο και όλα τα σχέδια, ακόμα κι αν δεν αποδείχτηκαν πλάνες, έρχεται ο καιρός να δοκιμάσουν την αντοχή τους σε δυσκολότερες, έως αντίξοες συνθήκες. Σ’ αυτά τα δύσκολα, καμιά φορά κι οδυνηρά φθινόπωρα, επαληθευθώνται (ή διαψεύδονται) οι όρκοι που δόθηκαν στις αίθριες. Κι αν κάθε τέλος εποχής είναι η αρχή μιας άλλης, κανένας δεν ξέρει αν αυτή η άλλη θα είναι καλύτερη, ξέρει όμως πως το τέλος είναι τέλος, με όλη τη λύπη που περιέχεται σε ένα τέλος. Γιατί εκεί, στο απόγευμα, λίγο πριν σβήσει εντελώς το φως, την ώρα της μετάβασης από τη μια κατάσταση στην άλλη, έρχονται οι πιο δύσκολες σκέψεις. Και θέλεις δύναμη και κουράγιο να τις περάσεις χωρίς θανάσιμο τραυματισμό.
ΒΑΣΙΛΗ ΜΗΝΑΚΑΚΗ
Μοιάζει με μαύρο χιούμορ και όμως δεν είναι. Την περασμένη Κυριακή, τις στιγμές δηλαδή που η κυβέρνηση και η εργοδοσία οριστικοποιούσαν την εισοδηματική πολιτική, τον προϋπολογισμό και άλλα μέτρα εξόντωσης της εργατικής τάξης, ο Ριζοσπάστης κυκλοφορούσε με τον αγωνιώδη τίτλο «Σαρώνονται οι επιχειρήσεις από το πολυεθνικό κεφάλαιο. Ξέφραγο αμπέλι στις ασύδοτες ορέξεις του ξένου κεφαλαίου η οικονομία».
Το κείμενο που συνόδευε τους τίτλους αυτούς σοκάρει ακόμα πιο πολύ: «Σε κίνδυνο βρίσκεται ακόμη και η ελληνική ταυτότητα της οικονομίας… οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στον αφελληνισμό όχι μόνο των εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων, αλλά και της ελληνικής οικονομίας συνολικά»! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΓΙΑΝΝΗ ΕΛΑΦΡΟΥ
Είναι συχνά η απουσία πιο βροντερή από την παρουσία. Τέτοια αίσθηση προκάλεσε η απουσία του Χαρίλαου Φλωράκη από την κατάμεστη αίθουσα όπου παρουσιαζόταν το πολυσυζητημένο (σίγουρα πολύ περισσότερο από την αξία του) βιβλίο της Νίτσας Λουλέ-Θεοδωράκη. Πολλοί πολιτικοί, πάνω από 100 (!) δημοσιογράφοι, αλλά το τιμώμενο πρόσωπο απουσίαζε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΑΒΗ- ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Ο ΑΓΩΝΑΣ… ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΚΕ
Με το συλλαλητήριο της περασμένης Τρίτης, έκλεισε όπως φαίνεται η αυλαία των αγροτικών κινητοποιήσεων στη Λέσβο, παρά το ότι τα προβλήματα επιβίωσης για τους ελαιοπαραγωγούς του νησιού είναι περισσότερο οξυμένα από κάθε άλλη φορά. Η αλήθεια είναι ότι η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα (ΣΕΑ) έκανε καθετί δυνατό για να εκτονώσει την αγανάκτηση των αγροτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι και στα τέσσερα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν, οι αγωνιστικές διαθέσεις των αγροτών ήταν περισσότερο φανερές από κάθε άλλη φορά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Νέο αμυντικό δόγμα, ενιαίος αμυντικός χώρος. «Πολυφορεμένες» είναι αλήθεια εκφράσεις από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση τον περασμένο Οκτώβριο. Και μάλιστα απ’ αυτές που δεν στερούνται περιεχομένου, όπως συμβαίνει συνήθως. Συμπέρασμα που δεν συνάγεται κυρίως από τη συχνότατη επανάληψη τους από τα κυβερνητικά στελέχη και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σε κάθε ευκαιρία, αλλά από τις ίδιες τις εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική και στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Αν και έχουμε επιμείνει πολλές φορές από τις σελίδες του «ΠΡΙΝ» Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΑΜΝΑΚΗΣ
…Κι όσο με βασανίζουν οι καθημερινές συναντήσεις με εκείνα τα παλιά πρόσωπα. Τα σχέδια που έκαναν ήταν μεγάλα, ανάλογα των μεγεθών τους. Οι υποσχέσεις που έδωσαν σε εαυτούς και άλλους ήταν πολλές, περισσότερες από όσες είπανε με λέξεις. Δεν ήθελαν μονάχα ένα μερίδιο του κόσμου και μια βολική θέση στην ιστορία του. Ήθελαν να φέρουν τα πάνω κάτω. Τώρα αμήχανοι προσπαθούν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
29/4/2000
Αν η Παλαιά Διαθήκη αντιστοιχεί σε μια αγροτική οικονομία και σε μια κλειστή κοινωνία, η Καινή Διαθήκη αντιστοιχεί σε μια οικονομία της αγοράς, που ένα ζωτικό στοιχείο της είναι ο επεκτατισμός. Σύμφωνα με τους κανόνες της Παλαιάς Διαθήκης (βλ. ‘Έξοδο και Δευτερονόμιον), η γη και οι παραγωγικές δυνάμεις που συνδέονται με αυτήν (οι δούλοι και τα ζώα) θεωρούνται πολύτιμα. Αν κάποιος βγάλει το μάτι ή το δόντι του δούλου του, οφείλει να αποδώσει στον παθόντα την ελευθερία του, καθώς και αποζημίωση για το μάτι ή το δόντι που έχασε. Αντίθετα, στο χριστιανισμό ο δούλος Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αυτή κι αν ήταν διευκρίνιση… «Δεν ζήτησα να μπαζωθεί το ρέμα, μόνο να … εκτραπεί» , εξήγησε (;) ο Αρχιεπίσκοπος την περασμένη Τετάρτη, δύο ημέρες αφ’ ότου έγινε πάλι «μεγάλο θέμα» στα τηλεοπτικά δελτία χάρη στο -διανθισμένο με μύδρους κατά της γραφειοκρατίας και του χρηματισμού υπαλλήλων- αίτημα του να επεκταθεί ο ναός του Αγ. Αντωνίου στο Χαλάνδρι. Μια ακόμη «επίδειξη πυγμής» Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΨΥΧΟΓΙΟΥ
Οι θρησκείες έχουν διαδραματίσει έναν εξέχοντα ρόλο στην υποβάθμιση της θέσης της γυναίκας. Στο χριστιανισμό ο θεός έχει καταδικάσει το γυναικείο φύλο σε υποταγή από τη στιγμή της δημιουργίας: «Ου γαρ εστίν ανήρ εκ γυναικός αλλά γυνή εξ ανδρός και γαρ ουκ έκτιση ανήρ δια την γυναίκα, αλλά γυνή δια τον άνδρα, δια τούτο οφείλει η γυνή εξουσία έχει επί της κεφαλής» (Προς Κορινθίους, Α’ Κεφ., ΙΑ’ 8-10). Ο Απόστολος Παύλος, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΠΡΙΝ 